Deel 3 van de blogserie in de aanloop naar de dansvoorstelling ‘Bries’. In deze blog wordt ‘voelen’ behandeld, in het vorige blog ‘ervaren’. Voor onze dansers geven gevoelens aanleiding tot beweging én beweging geeft aanleiding tot gevoelens. Het voelt tenslotte goed om te dansen.
Ervaren en voelen worden soms met elkaar verward. Voor een danser is het verschil heel duidelijk uit te leggen. Ervaren doen we met onze zintuigen: onze ogen, oren, neus, huid en ook onze geest. Gevoelens zijn anders. Die ontstaan als gevolg van onze respons op wat er met ons gebeurt. Emotionele gevoelens, affectieve gevoelens en gemoedstoestanden worden allemaal ervaren en gebruikt door dansers.
Houden van, of niet houden van
Houden van, of het niet houden van vormen de basis van onze gevoelens. ‘Houden van’ valt uiteen in liefde, ontzag en plezier. ‘Niet houden van’ wordt wraak, jaloezie en verdriet. Sommige gevoelens zijn een mix van beide- verdriet bijvoorbeeld.
Dansers houden van hun eigen beweging. Ze geven toe aan het genot van het dansen zelf. Ze halen plezier uit de moderne stijl van bewegen. En het werken met choreograaf Inge de Bruine geeft ze net dat zetje méér, waardoor de dansers volledig in hun dansen op kunnen gaan. Als Inge in de buurt is, is haar energie voelbaar en hangt de neiging tot uitbundigheid en vrolijkheid in de lucht.
Emoties kun je niet choreograferen
Emoties worden echter niet gechoreografeerd, als archetypische gebaren of gezichtsuitdrukkingen. Het zijn de werkelijke emoties die op dat moment dat door dansers gevoelt worden. Emoties worden ingeleefd door op sommige momenten stil te staan, te observeren. Maar anderzijds kan beweging ook aanleiding zijn om het publiek te intimideren en te laten schrikken.
Wat Bries neerzet zijn stemmingen en gevoelens. De dansers bewegen als een cluster, als een eenheid van mensen. Soms splijt deze eenheid, maar hij komt weer samen. Deze in-uit en uit-in dualiteit vraagt om dramatische gevoelens: verbeelde emoties en gemoedstoestanden. De dansers worden ingezet om verlangen, pijn, verbijstering, vrees, schuld, tegenzin en passie over te brengen.
Dansers zijn ook maar mensen
Toch ontsnappen haar toegewijde dansers soms even aan deze emoties en keren terug naar het alledaagse. Er kan namelijk jaloezie zijn op een andere danser. Of ze voelen de druk om tevreden te stellen. Niet alleen de choreograaf, maar ook de andere dansers en het publiek. Of de danser raakt gefrustreerd met de eigen techniek. Uiteindelijk is het de taak van Inge om dit onze dansers niet te laten belemmeren. Om zo in augustus een prachtige voorstelling neer te zetten, waarbij niet alleen de dansers uit hun gevoelens putten, maar ook het publiek haar gevoel raakt.